BİR ÇAY İÇİMİ SÜREDE

Hamit Alp Ünlü    
İlkyaz x Satır İkinci Sayı, Ana Yazar

İki yanı ağaçlarla kaplı uçsuz bir yol zaman

Dışarıda kar yağıyor, ta çocukluğumdan beri

Dışarıda kar çocukluğuma yağıyor

Çay koyuyorum

Pencereden gençliğini izlerken babam

 

Mavi gözlerin ardında sığdırılmış

Yarım asırlık bir hayat kavgası

Bir gözlerine mi uğramaz insanın yıllar

Gözlerinde mi biriktirir insan yaşanmışı

Babamın çakır gözleri

Deniz dalgası

Halk kavgası

Rakı sofrası

 

Bir cunta yeli esiyor, açık unutmuş olmalıyım camı

Boğuk ve anlamsız bir tehdit gibi esiyor

Sırtı tutulmuş babamın cereyandan, ta gençliğinden beri

Bir hırka koyuyorum omuzlarına, daha fazla üşümesin

Elimi omzunda yakalıyor, “Aman, oğlum!”

Babamın sesinde bir saniyelik bir kaygı senfonisi

Dışarıda kar yağıyor çünkü, ta çocukluğundan beri

Ve biliyor babam

Bu ülkede hep çocukların omuzlarında birikiyor

Kar taneleri

 

Huzursuzlanıyor babam

Kaygılanıyor gözleri

Düşünüyorum: bu ülke insanına

Ağız tadıyla bir bardak çayı bile çok görüyor

Yatağında huzurla uyutmuyor geceleri

Sonra sanki “Düşünme sen bunları” der gibi

 

Babam gözleriyle öpüyor beni

O an somutlaşıyor iyiliğe inancım

Anlamını buluyor, insanlığın tarihi