BİR VARMIŞ BİR YOKMUŞ İNSAN

Umut Tokgöz
İlkyaz x Satır İkinci Sayı, Kalemdaş

Bir varmış, bir yokmuş insan,

Hayat denilen bu zehri içtiğinde.

 

Sonsuz uykuyu beklerken

Yitip gitti zaman.

 

Söyle!

 

Yağmurdan sonra huzur bulan dünya,

İnsan hep mi toprak kokar?

 

Ne derin bir yara!

Dikiş tutmaz olmuş.

 

Muhabbete aç olan yalnızlığa kavuşmuş.