ANKARA'DA GECE

Manolya Yılmaz (sultan)
İlkyaz x Satır İkinci Sayı, Ana Yazar

Bir çiçek bakıyor kızıl gözleriyle

neden

neden böylesin diye (sorgunun işareti)

sağır bir ıslık kopuyor alacalı rüzgârdan

ve

ve koparıyor beni tutunduğum pencere camından

aşığı meçhul bir ölüden kopya çekiyorum

(virgül) dikiyorum kemiklerimi toprağa

bir gün büyüyüp insan olabilmek için

ardından

ardından yanık sularla ıslatıyorum canımı

akıyorum köklerime doğru temasımla

hareketlenen balçıklarla sevişiyorum

 

Sonra bir çiçeğin kızıl gözlerinden bakıyorum

kendime

kendime hiç bu denli benzememiştim (bilinmezliğin işareti)